عمر روسازی راه‌ها با عمر طراحی و بهره‌برداری تعریف می‌شود. دوره طراحی مدت‌زمانی است که در روسازی خرابی عمده‌ای به وجود نیاید. عمر طراحی معمولاً به‌گونه‌ای تعیین می‌شود که حداقل اجرای یک روکش در آن پیش‌بینی شود. این عمر بر اساس اهمیت راه تعیین‌شده و برای روسازی راه‌های بین‌شهری حداقل 15 سال در نظر گرفته می‌شود. عمر بهره‌برداری، مدت‌زمانی است که روسازی اولیه بدون نیاز به روکش، دارای شاخص‌های قابل‌قبول ازنظر خرابی و راحتی سفر باشد.
به‌طور متوسط جاده‌ها تا چه مدت پس از استفاده دچار فرسودگی شده و نیازمند بهسازی می‌شوند؟
عمده‌ترین عواملی که از عمر جاده‌ها کم می‌کنند چه هستند؟ بیشترین آسیبی که این عوامل به جاده‌ها وارد می‌کنند چه مواردی را شامل می‌شود؟
راه علمی و عملیاتی برای افزایش دوام و ماندگاری راه‌ها و فرسودگی دیرتر آن‌ها وجود دارد؟
به‌طور متوسط جاده‌ها تا چه مدت پس از استفاده دچار فرسودگی شده و نیازمند بهسازی می‌شوند؟
عمر بهره‌برداری بر اساس زمان بین دور روکش تعیین می‌شود که به سیاست‌های مالی و میزان شاخص‌های راحتی سفر و خرابی وابسته است. عملکرد کلی روسازی، شامل دو نوع عملکرد وظیفه‌ای و سازه‌ای است. عملکرد وظیفه‌ای، به نحوه راحتی سفر و کیفیت سواری برمی‌گردد. عملکرد سازه‌ای به توانایی باربری، انواع خرابی‌های روسازی وابسته است. نشانه خدمت‌دهی به‌عنوان معیار اصلی متشکل از هر دو شاخص مورداستفاده قرار می‌گیرد. این نشانه در روزهای اولیه بهره‌برداری از راه حداکثر است و بعد از مدتی معادل با 75 درصد عمر، کاهش 40 درصدی در نشانه خدمت‌دهی داشته و پس‌ازآن با کاهش سریع نشانه خدمت‌دهی همراه خواهد بود. لذا به‌منظور افزایش زمان بهره‌برداری، عملیات بهسازی پیشگیرانه و اضطراری قبل از عمر 75 درصد طراحی می‌شود و از گزینه‌های پیشگیرانه به‌منظور کاهش هزینه کلی و افزایش عمر خدمت استفاده می‌شود.
عمده‌ترین عواملی که از عمر جاده‌ها کم می‌کنند چه هستند؟ بیشترین آسیبی که این عوامل به جاده‌ها وارد می‌کنند چه مواردی را شامل می‌شود؟
دلایل عمده خرابی روسازی راه‌ها شامل بار ترافیکی و شرایط آب‌وهوایی است. بسته به نوع خرابی سطحی می‌توان دلیل اصلی اضمحلال روسازی را تشخیص داد. در ایران این خرابی با توجه به پهنه‌بندی ترافیکی و آب‌وهوایی متغیر است. مقدار و شدت گستردگی خرابی‌های سطحی ازجمله ترک‌ها جاده و نشست‌های موضعی به‌منظور تعیین عامل اصلی خرابی استفاده می‌شود. مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار در کاهش عمر جاده‌ها شامل، وضعیت و الگوی ترافیکی، عوامل محیطی و آب‌وهوایی، کیفیت مصالح، شرایط تحکیم و نشست و مشکلات اجرایی است. البته کاهش منابع در نگهداری راه‌ها، می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی در رشد روند اضمحلال داشته باشد که امروزه با توجه به نقدینگی منابع، هم پای پارامترهای دیگر مؤثر است.
راه علمی و عملیاتی برای افزایش دوام و ماندگاری راه‌ها و فرسودگی دیرتر آن‌ها وجود دارد؟
مرمت و اصلاح خرابی‌های سطحی و سازه‌ای روسازی، شامل تعمیرات سطحی، اجرای روکش‌های تقویتی، بازیافت، انواع روکش‌های حفاظتی از عمده فعالیت‌های قابل انجام در این حوزه است. با توجه به اینکه محدودیت منابع در این امور وجود دارد، همواره کلیه سازمان‌ها، اهتمام به مدیریت صحیح منابع داشته و با ایجاد سامانه‌های مدیریت و تصمیم سازها سعی بر تخصیص منابع به گزینه‌های مناسب در زمان و مقاطع بهینه هستند. لذا در سال گذشته سامانه مدیریت روسازی PMS در سطح شبکه راه‌های شریانی مورد بهره‌برداری قرار گرفت که مدیریت و گزینه گذاری بر اساس شاخص‌های علمی دقیق و مکانیزه و مطابق با استانداردهای بین‌المللی، صورت گرفته است.
محصولات مدپاتکس
انواع اکتان بوستر، مکمل بنزین و انژکتور شور با تکنولوژی نانو
بهترین مکمل بنزین اقتصادی
سوپر اکوکتان
محصول اقتصادی مدپاتکس
بهسوزی بنزین داخل موتور
کاهش ناخالصی های بنزین
کاهش لرزش و ناک موتور خودرو
دیدگاه‌ها